laugardagur, janúar 29, 2005
Undir mistilteini
. Það gleður mig að smám saman séu Frussungar að verða búnir að hrista af sér flensuskítinn og orðnir ritfærir á ný. Þegar þau okkar sem fengu bókaragenin ná að skríða upp úr áramótahaugnum og strjúka síðustu skítaslettuna úr auganu þá mun aldeilis komast skriður á síðuna. Það verður sko ekkert elsku mamma jesú kristur...
Talandi um elsku mömmu og jesúklippinguna hér að neðan. Hafa menn áhyggjur af því að sú gamla muni verða í vandræðum með að drepa tímann í sveitinni?
föstudagur, janúar 28, 2005
Sitthvað um kópí peist.
Að þvinga út blogg,
listina kann,
Lavi ibbar gogg.
Einu sinni fann Jesú krumpaðan þúsundkall í hægri rassvasa Júdasar. Jesú sagði við Júdas: Júdas, hví situr þú á þessu krumpaða bréfsnifsi þegar munaðarlaus börn í Asíu eiga hvergi heima? Júdas svaraði af bragði: Konan í 900 númerinu tekur bara kort.
.
listina kann,
Lavi ibbar gogg.
Einu sinni fann Jesú krumpaðan þúsundkall í hægri rassvasa Júdasar. Jesú sagði við Júdas: Júdas, hví situr þú á þessu krumpaða bréfsnifsi þegar munaðarlaus börn í Asíu eiga hvergi heima? Júdas svaraði af bragði: Konan í 900 númerinu tekur bara kort.
.
Halló !
Þar sem áhugi Frussunga fyrir þessari síðu hefur minnkað til muna hef ég ákveðið að héðan í frá verði Frussan vettvangur kristilegrar umræðu lesendum vorum til sáluhjálpar og innri gleði. Geri ég þetta fullviss um að ef einhver hafi á móti því muni sá hinn sami stoppa mig af á þann máta er sá hinn sami telur henta.
UM TÍUND
og gjafir til kirkjunnar
Eitt af viðkvæmu umræðuefnum kirkjunnar eru gjafir og peningar.
Þegar sumt fólk heyrir orðið tíund, stekkur það uppá nef sér og tengir samstundis við ofsatrúar- eða sértrúarsöfnuði og sjá ekkert við þetta fyrirbrygðið annað en skyldu og byrgði fyrir þann ólánsama sem er píndur til að láta af hendi svo ríkulegan hlut af tekjum sínum. Ekki nóg með það, heldur fer þetta í jafn mikinn óþarfa og að halda uppi fégráðugum ofsatrúarmanni á launum og viðhalda einhverri skrautbyggingu útí bæ, sem engum lætur sér detta í hug að fara í nema hann sé píndur til þess og þá í mesta lagi einu sinni í viku... og jú, hugsanlega til að gifta sig og jarða.
Það er þó alveg ljóst að tíund hefur fylgt manninum síðan í upphafi mannkyns og allt til dagsins í dag.
1. Mósebók 4:3-4
3. Og er fram liðu stundir, færði Kain Drottni fórn af ávexti jarðarinnar. 4. En Abel færði einnig fórn af frumburðum hjarðar sinnar og af feiti þeirra.
1. Mósebók 14:20
20. Og lofaður sé Hinn Hæsti Guð, sem gaf óvini þína þér í hendur! Og Abram gaf honum tíund af öllu.
(Abraham færir fórn fyrir Melkísedek, konung í Salem, prest hins Hæsta Guðs)
Það er líka ljóst að sitt sýnist hverjum um fyrirbrygðið og meira að segja þeir trúuðu eru ekki á eitt sáttir hvernig kennt er um málið í kirkjum nútímans.
Það eru trúarleiðtogar sem leggja gríðarlega mikla áherslu á að tíundin sé einn af mikilvægustu hlutum trúar okkar, aðrir sem segja að við eigum alls ekki að leggjast undir það ok að borga tíund og enn aðrir líta á þetta sem góða reglu en enga nauðsyn.
Það eru allir sáttir um að tíund var lögmálsboð í gamla testamenntinu, og Gyðingarnir greiddu tíund
3. Mósebók 27:30-32
30. Öll jarðartíund heyrir Drottni, hvort heldur er af ávexti jarðar eða aldinum trjáa. Hún er helguð Drottni. 31. En vilji einhver leysa nokkuð af tíund sinni, þá skal hann gjalda fimmtung umfram. 32. Öll tíund af nautgripum og sauðfé, öllu því, er gengur undir hirðisstafinn, hver tíunda skepna skal vera helguð Drottni.
Og vegna þess að dæmi um tíund koma fyrir í Biblíunni áður en lögin koma fram, eru margir sem halda því fram að það sé ein ástæða þess að við Kristið fólk eigum ekki að líta á það sem lögmál (sem Jesús leysti okkur frá um leið og hann bauð okkur að hætta brenni og sláturfórnum meðal annarra hluta) að gefa tíund.
En það er líka fleira sem við lærum í Gamla testamenntinu, en það er m.a. það að Guð hvetur okkur til að reyna sig! Þegar kemur að fjármálum og tíund. Í spádómsbók Malakí fynnum við þessi öflugu vers:
Malakí 3:8,10
8. Á maðurinn að pretta Guð, úr því að þér prettið mig? Þér spyrjið: Í hverju höfum vér prettað þig? Í tíund og fórnargjöfum.
10. Færið alla tíundina í forðabúrið til þess að fæðsla sé til í húsi mínu, og reynið mig einu sinni á þennan hátt segir Drottinn allsherjar, hvort ég lýk ekki upp fyrir yður flóðgáttum himinsins og úthelli yfir yður yfirgnæfanlegri blessun.
Eitt af mínum uppáhalds versum í Biblíunni er:
Fyrra Korintumbréfið 10:23
23. Allt er leyfilegt, en ekki er allt gagnlegt. Allt er leyfilegt, en ekki byggir allt upp.
Guð hefur gefið okkur rétt, hann hefur gefið okkur FRJÁLST VAL.
Hann hefur gefið okkur líf. Líf sem hann biður okkur að helga sér og lifa fyrir hann. Hann hefur einnig gefið okkur rétt til þess að eiga hluti og peninga og hann biður okkur einnig að gefa honum það til baka sem hann hefur blessað okkur með. En aðalatriðið er þetta að það verður að vera okkar frjálsa val.
Vitið þið að Jesús talaði oftar um peninga en nokkuð annað? Fróðir menn hafa talið sér svo til að sjötta hver yfirlýsing hans í Guðspjöllunum voru um málefni tengd fjármálum. Jesús talaði þannig meira um peninga, heldur en hann kenndi um það að frelsast, himnaríki, kirkjuna eða Guðsríki sjálft!
Þriðja hver dæmisaga sem hann sagði hafði tilvísun í peninga og eignir.
Þetta undirstrikar með skýrum hætti hve mikilvægum augum Jesús leit á peninga og eignarétt okkar. Hann lagði líka á það áherslu að hvað sem við gæfum, fengjum við það til baka eins og hann segir í Markúsarguðspjalli:
Markúsarguðspjall 10:29-30
29. Jesús sagði: Sannlega segi ég yður, að enginn hefur yfirgefið heimili, bræður eða systur, móður eða föður, börn eða akra vegna mín og fagnaðarerindisins, 30. án þess að hann fái hundraðfalt aftur, nú á þessum tíma heimili, bræður og systur, mæður, börn og akra, jafnframt ofsóknum, og í hinum komandi heimi eilíft líf.
Mig langar líka að benda á einn punkt varðandi ástæðu okkar að gefa, en hann er sá að brjóta ekki boðorðin, sem allir Kristnir menn eru jú sammála um að eru grunnur siðfræði okkar og menningar. Sjöunda boðorðið kennir okkur að stela ekki!
2. Mósebók 20:15
Þú skalt ekki stela.
M.a. í Sálmunum erum við minnt á að það er Guð sem á alla hluti:
Sálmarnir 24:1
Drottni heyrir jörðin og allt sem á henni er, heimurinn og þeir sem í honum búa.
Og í Jakobsbréfinu er að finna vers sem bendir okkur á að það leikur enginn vafi á hvaðan gjafirnar koma.
Jakobsbréfið 1:17
Sérhver góð gjöf og sérhver fullkomin gáfa er ofan að og kemur niður frá föður ljósanna.
Og Guð hefur gert okkur umsjónarmenn eigna sinna og umboðsmenn og ætlast til að við förum viturlega með fjármunina sem hann hefur sett okkur sem umsjónarmenn yfir, hvort sem þar um ræðir eru peningar, hæfileikar eða hvað annað. Dæmisagan um Talenturnar kenna okkur um þetta.
Matteusarguðspjall 25:14-30
14. Svo er um himnaríki sem mann, er ætlaði úr landi. Hann kallaði þjóna sína og fól þeim eigur sínar. 15. Einum fékk hann fimm talentur, öðrum tvær og þeim þriðja eina, hverjum eftir hæfni. Síðan fór hann úr landi. 16. Sá sem fékk fimm talentur, fór þegar, ávaxtaði þær og græddi aðrar fimm. 17. Eins gjörði sá er tvær fékk. Hann græddi aðrar tvær. 18. En sá sem fékk eina, fór og gróf fé húsbónda síns í jörð og faldi það…osfrv.
Kristið fólk ætti að líta svo á að allt sem það á og hefur, sé Guðs en ekki sitt eigið.
Við erum hvött til að gefa, í raun skipað það víða í Nýja Testamenntinu. Lesum vers eins og þessi í Lúkasi:
Lúkasarguðspjall 6:38
Gefið, og yður mun gefið verða. Góður mælir, troðinn, skekinn, fleytifullur mun lagður í skaut yðar. Því með þeim mæli, sem þér mælið, mun yður aftur mælt verða.
Lúkasarguðspjall 11:41
En gefið fátækum það, sem í er látið, og þá er allt yður hreint.
Og úr Galatabréfinu:
Galatabréfið 6:6
En sá, sem uppfræðist í orðinu, veiti þeim, sem uppfræðir, hlutdeild með sér í öllum gæðum.
Það stendur ekki að það sé gott að gefa, að við ættum að gefa, að það gæti komið sér vel að gefa. Það stendur einfaldlega skýrum stöfum GEFIÐ.
Auðvitað eigum við að gefa, og vera örlát að gefa til baka af því sem við höfum fengið að gjöf.
En hvað á þá að gefa mikið?
Við getum gefið 10% af laununum okkar, það virðist vera góð og gild regla, þó við séum ekki á nokkurn hátt skildug til þess. Það er ljóst að hvergi er talað um tíund sem skildu í Nýja testamentinu, og reyndar er hún aldrei nefnd nema þegar vitnað er í gamla testamenntið. Þó eru sumir sem vilja meina að orð Jesús í Lúkasarguðspjalli undirstriki að við eigum bæði að borga tíund og gefa.
Lúkasarguðspjall 11:42
42. En vei yður, þér farísear! Þér gjaldið tíund af myntu og rúðu og alls kyns matjurtum, en hirðið ekki um réttlæti og kærleika Guðs. Þetta ber að gjöra og hitt eigi ógjört að láta.
Munið eftir sögunni um fátæku ekkjuna í Markúsarguðspjalli 12. kafla?
Markúsarguðspjall 12:41-44
41. Jesús settist gegnt fjárhirslunni og horfði á fólkið leggja peninga í hana. Margir auðmenn lögðu þar mikið. 42. Þá kom ekkja ein fátæk og lét þar tvo smápeninga, eins eyris virði. 43. Og hann kallaði til sín lærisveina sína og sagði við þá: Sannlega segi ég yður, þessi fátæka ekkja gaf meira en allir hinir, er lögðu í fjárhirsluna. 44. Allir gáfu þeir af allsnægtum sínum, en hún gaf af skorti sínum allt sem hún átti, alla björg sína.
Við gefum í hlutfalli við trú okkar
Rómverjabréfið 12:3-8
3. Fyrir þá náð, sem mér er gefin, segi ég yður hverjum og einum að hugsa ekki hærra um sig en hugsa ber, heldur í réttu hófi, og halda sér hver og einn við þann mæli trúar, sem Guð hefur úthlutað honum.
4. Vér höfum á einum líkama marga limi, en limirnir hafa ekki allir sama starfa.
5. Eins erum vér, þótt margir séum, einn líkami í Kristi, en hver um sig annars limir.
6. Vér höfum margvíslegar náðargjafir, eftir þeirri náð, sem oss er gefin. Sé það spádómsgáfa, þá notum hana í hlutfalli við trúna.
7. Sé það þjónusta, skulum vér þjóna. Sá sem kennir, hann kenni,
8. sá sem áminnir, hann áminni. Sá sem útbýtir gjöfum, gjöri það í einlægni. Sá sem veitir forstöðu, sé kostgæfinn og sá sem iðkar miskunnsemi, gjöri það með gleði.
En þá vakna líka aðrar spurningar eins og hvort við eigum að reikna tíundina af launum okkar fyrir eða eftir skatta? Og margar aðrar spurningar á svipuðum nótum hafa komið upp hjá fólki.
En til að við flækjumst ekki og gleymum okkur í aukaatriðum, þá eru okkur gefnar leiðbeiningar, þar sem m.a. stendur í 2.Korintubréfinu 9:7:
2. Korintubréf 9:7
Sérhver gefi eins og hann hefur ásett sér í hjarta sínu, ekki með ólund eða með nauðung, því að Guð elskar glaðan gjafara.
Og að sama skapi í versinu á undan:
2. Korintubréf 9:6
En þetta segi ég: Sá sem sáir sparlega mun og sparlega uppskera, og sá sem sáir ríflega mun og ríflega uppskera.
Mig langar líka að skjóta hér inní að við finnum líka margskonar praktískar leiðbiningar varðandi fjármálin okkar, og m.a. erum við hvött á einum stað til að leggja til hliðar!
Þá er ekki síst verið að leggja áherslu á að við þurfum að sýna fyrirhyggju í fjármálum og það er skynsamlegt að leggja til hliðar, og ekki síður að leggja reglulega til starfsins, í stað þess að láta þessa hluti hanga í lausu lofti og gefa aðeins þegar eitthvað er afgangs í buddunni.
1. Korintubréf 16:1-2
1. En hvað snertir samskotin til hinna heilögu, þá skuluð einnig þér fara með þau eins og ég hef fyrirskipað söfnuðunum í Galatíu.
2. Hvern fyrsta dag vikunnar skal hver yðar leggja í sjóð heima hjá sér það, sem efni leyfa, til þess að ekki verði fyrst farið að efna til samskota, þegar ég kem.b
--------------------------------------------------------------------------------
Ég veit, og ég vona að allir hafi það á hreinu að enginn ætti nokkurn tíma að gefa til þess að fá eitthvað til baka. Það er nú samt þannig að það segir í orði Guðs, að ef við gefum þá mun okkur verða launað ríkulega.
Margir fara mjög ógætilega að því að kynna þetta fyrir fólki, og án þess að ég vilji setjast í dómarasæti, þá tel ég harla ólíklegt að Guðsríki virki eins og einhver bankastofnum þar sem við leggjum inn peninga og Guð ávaxtar þá á verðbréfamörkuðum heimsins og borgar okkur út hundraðfallt, eða safni öllum peningunum saman og endurgreiði okkur með ríkulegri ávöxtun á himnum eins og maður hefur heyrt gefið í skyn.
Það er samt með þetta eins og annað í Guðs ríki, það er einhver leyndardómur fólginn í þessu sem virkar. Enginn fær vitað hvernig það virkar, en við höfum þúsundir vitnisburða um að það gerir það, svo ekki sé minnst á sjálft orð Guðs sem segir okkur það. Það er okkar val að trúa því og ganga fram í því. Stíga inn í ótta okkar og treysta Guði.
Það eru til þúsundir vitnisburða um bænasvör og ríkulega blessun Guðs við gjöfum. Þegar fólk hefur tekið ákvörðun um að gefa gerast einhver undur og stórmerki og gríðarlega oft fær fólk að upplifa fjárhagslega blessun. Fjármálin fara á stuttum tíma á réttan kjöl, stórar eða smáar peningaupphæðir virðast koma frá ólíklegustu stöðum, og undantekningalítið fær fólk aukna trú til að taka fjármál sín sterkari tökum.
Í mínu tilfelli þá er auðvelt að kortleggja hvað gerðist varðandi fjármál mín. Ég einfaldlega tók þau föstum tökum og dró úr útgjöldum og minnkaði neysluna mikið. En ég er sannfærður að það er enginn tilviljun að frá þeim tíma sem ég ákvað að gefa reglulega hluta af launum mínum til að blessa starfið í kirkjunni minni, þá tóku fjármál mín þessa afdrifaríka stefnu… uppávið. Já ég var ósköp venjulegur íslendingur sem skuldaði miklu meira en ég átti, og í dag 3-4 árum seinna er ég ósköp venjulegur íslendingur sem á vænan sjóð sem ég er að byggja upp til að getað keypt þak yfir höfuðið á fjölskyldu minni. Mér hefur ekki aðeins tekist að fara úr skuld í plús, heldur einnig tekist að safna mér til að geta eignast, og látið þannig peningana sem Guð hefur blessað mig með unnið með mér til að ná settu markmiði.
Það verður ekki ítrekað nóg að það eigi aldrei að vera ástæða þess að gefa, að fá til baka, en þó segir Guð okkur að vænta þess!
Vitnisburðir, eins og minn, og fjölda annarra ættu að vera okkur til uppörfunar og blessunar. Það kann að líta svo út sem ég gefi til að fá (og eflaust er það með marga aðra þegar hlustað er á vitnisburð þeirra), en ég trúi því að einmitt að þeir sem hafa trú til að gera það ekki, séu þeir sem virkilega fá að njóta blessunar Guðs hvað þetta varðar. Guð þekkir hjarta okkar og hann mætir okkur á þann hátt sem við þörfnumst og þann hátt sem við eigum skilið. Guð er réttlátur og sanngjarn guð.
Niðurstaða:
Hin sanni tilgangur tíundar er ekki at tryggja tíundina, heldur þann sem gefur tíundina, ekki gjöfina, heldur gjafarann, ekki peningana þína heldur ÞIG….fyrir Guði.
Flestir eru ásáttir við það að þó svo að í Nýja Testamenntinu sé hvergi talað um að gefa tíund, þá er augljóslega hvatt til að gefa, og gefa mikið. Kristnum er ekki skipað að gefa, en þeir eru svo sannarlega hvattir til þess.
Guð hefur gefið okkur fólk til að elska og peninga til að nota. Því miður er þessu allt of oft öfugt farið! Við elskum peninga og notum fólk.
Guð hefur gefið okkur rétt, hann hefur gefið okkur FRJÁLST VAL.
Fyrra Korintumbréfið 10:23
Allt er leyfilegt, en ekki er allt gagnlegt. Allt er leyfilegt, en ekki byggir allt upp.
Hann hefur gefið okkur líf. Líf sem hann biður okkur að helga sér og lifa fyrir hann. Hann hefur einnig gefið okkur rétt til þess að eiga hluti og peninga og hann biður okkur einnig að gefa honum það til baka sem hann hefur blessað okkur með.
Það er í raun ekki spurning um hve mikið ég gef Guði, heldur hve mikið ég ákveð að halda eftir af gjöfum Guðs, sem hann hefur í kærleika sínum gefið mér.
Jesús sagði:
Lúkasarguðspjall 12:34
Því hvar sem fjársjóður yðar er, þar mun og hjarta yðar vera.
Lúkasarguðspjall 6:38
Gefið, og yður mun gefið verða. Góður mælir, troðinn, skekinn, fleytifullur mun lagður í skaut yðar. Því með þeim mæli, sem þér mælið, mun yður aftur mælt verða.
Lykilversin í mínum huga þegar kemur að því að gefa eru í 2. Korintubréfinu
2. Korintubréf 9:6-10
6. En þetta segi ég: Sá sem sáir sparlega mun og sparlega uppskera, og sá sem sáir ríflega mun og ríflega uppskera. 7. Sérhver gefi eins og hann hefur ásett sér í hjarta sínu, ekki með ólund eða með nauðung, því að Guð elskar glaðan gjafara. 8. Guð er þess megnugur að veita yður allar góðar gjafir ríkulega, til þess að þér í öllu og ávallt hafið allt sem þér þarfnist og getið sjálfir veitt ríkulega til sérhvers góðs verks.
9. Eins og ritað er: Hann miðlaði mildilega, gaf hinum snauðu, réttlæti hans varir að eilífu. 10. Sá sem gefur sáðmanninum sæði og brauð til fæðu, hann mun og gefa yður sáð og margfalda það og auka ávexti réttlætis yðar.
Ef þú ert að hugsa um hvort þú ættir að gefa tíund í kirkjuna þína, biddu þá Guð um leiðsögn. Ég er þess fullviss að hann þráir að þú látir eitthvað af hendi rakna, hvort sem það er 3, 7 eða 10% af laununum þínum eða jafnvel eitthvað miklu meira.
Það hefur verið sannað í gegnum tíðina að 10% er góð regla, gott viðmið, en er alls ekki nauðsynleg. Guð er réttlátur og hann er sanngjarn. Gefðu eins og hjarta þitt segir og hlýddu á leiðsögn Guðs þegar kemur að því að gefa. Reyndu hann! Eins og hann bíður okkur í Malakí.
Aðalatriðið er að gefa og gefa með glöðu hjarta.
(hvet fólk eindregið að lesa 2 Korintubréf kaflar 8 og 9. Frábær lesning varðandi gjafir)
Bæn: Ég bið þess Drottinn að ég hljóti vísdóm og visku til að taka á fjármálum mínum. Vísdóm til að fara eftir orði þínu og hlíða því, þó svo að minn mannlegi skilningur sé ekki nægur til að vita hvernig þetta á að virka. Að ég megi öðlast aukna trú til að geta treyst því að allir hlutir sem ég legg í þínar hendur eru á besta hugsanlega stað og veitir mér þá blessun að þurfa ekki að hafa áhyggjur af þeim. Hjálpaðu mér Faðir til að sækjast eftir aukinni blessun, í auðmýkt og af einlægni, til að líf mitt megi taka nýja stefnu mér til heilla og fjármálum mínum til blessunar.
Guð blessi þig.
Unnar Erlingsson
(Tekið í óleyfi af vefnum www.kristur.is)
UM TÍUND
og gjafir til kirkjunnar
Eitt af viðkvæmu umræðuefnum kirkjunnar eru gjafir og peningar.
Þegar sumt fólk heyrir orðið tíund, stekkur það uppá nef sér og tengir samstundis við ofsatrúar- eða sértrúarsöfnuði og sjá ekkert við þetta fyrirbrygðið annað en skyldu og byrgði fyrir þann ólánsama sem er píndur til að láta af hendi svo ríkulegan hlut af tekjum sínum. Ekki nóg með það, heldur fer þetta í jafn mikinn óþarfa og að halda uppi fégráðugum ofsatrúarmanni á launum og viðhalda einhverri skrautbyggingu útí bæ, sem engum lætur sér detta í hug að fara í nema hann sé píndur til þess og þá í mesta lagi einu sinni í viku... og jú, hugsanlega til að gifta sig og jarða.
Það er þó alveg ljóst að tíund hefur fylgt manninum síðan í upphafi mannkyns og allt til dagsins í dag.
1. Mósebók 4:3-4
3. Og er fram liðu stundir, færði Kain Drottni fórn af ávexti jarðarinnar. 4. En Abel færði einnig fórn af frumburðum hjarðar sinnar og af feiti þeirra.
1. Mósebók 14:20
20. Og lofaður sé Hinn Hæsti Guð, sem gaf óvini þína þér í hendur! Og Abram gaf honum tíund af öllu.
(Abraham færir fórn fyrir Melkísedek, konung í Salem, prest hins Hæsta Guðs)
Það er líka ljóst að sitt sýnist hverjum um fyrirbrygðið og meira að segja þeir trúuðu eru ekki á eitt sáttir hvernig kennt er um málið í kirkjum nútímans.
Það eru trúarleiðtogar sem leggja gríðarlega mikla áherslu á að tíundin sé einn af mikilvægustu hlutum trúar okkar, aðrir sem segja að við eigum alls ekki að leggjast undir það ok að borga tíund og enn aðrir líta á þetta sem góða reglu en enga nauðsyn.
Það eru allir sáttir um að tíund var lögmálsboð í gamla testamenntinu, og Gyðingarnir greiddu tíund
3. Mósebók 27:30-32
30. Öll jarðartíund heyrir Drottni, hvort heldur er af ávexti jarðar eða aldinum trjáa. Hún er helguð Drottni. 31. En vilji einhver leysa nokkuð af tíund sinni, þá skal hann gjalda fimmtung umfram. 32. Öll tíund af nautgripum og sauðfé, öllu því, er gengur undir hirðisstafinn, hver tíunda skepna skal vera helguð Drottni.
Og vegna þess að dæmi um tíund koma fyrir í Biblíunni áður en lögin koma fram, eru margir sem halda því fram að það sé ein ástæða þess að við Kristið fólk eigum ekki að líta á það sem lögmál (sem Jesús leysti okkur frá um leið og hann bauð okkur að hætta brenni og sláturfórnum meðal annarra hluta) að gefa tíund.
En það er líka fleira sem við lærum í Gamla testamenntinu, en það er m.a. það að Guð hvetur okkur til að reyna sig! Þegar kemur að fjármálum og tíund. Í spádómsbók Malakí fynnum við þessi öflugu vers:
Malakí 3:8,10
8. Á maðurinn að pretta Guð, úr því að þér prettið mig? Þér spyrjið: Í hverju höfum vér prettað þig? Í tíund og fórnargjöfum.
10. Færið alla tíundina í forðabúrið til þess að fæðsla sé til í húsi mínu, og reynið mig einu sinni á þennan hátt segir Drottinn allsherjar, hvort ég lýk ekki upp fyrir yður flóðgáttum himinsins og úthelli yfir yður yfirgnæfanlegri blessun.
Eitt af mínum uppáhalds versum í Biblíunni er:
Fyrra Korintumbréfið 10:23
23. Allt er leyfilegt, en ekki er allt gagnlegt. Allt er leyfilegt, en ekki byggir allt upp.
Guð hefur gefið okkur rétt, hann hefur gefið okkur FRJÁLST VAL.
Hann hefur gefið okkur líf. Líf sem hann biður okkur að helga sér og lifa fyrir hann. Hann hefur einnig gefið okkur rétt til þess að eiga hluti og peninga og hann biður okkur einnig að gefa honum það til baka sem hann hefur blessað okkur með. En aðalatriðið er þetta að það verður að vera okkar frjálsa val.
Vitið þið að Jesús talaði oftar um peninga en nokkuð annað? Fróðir menn hafa talið sér svo til að sjötta hver yfirlýsing hans í Guðspjöllunum voru um málefni tengd fjármálum. Jesús talaði þannig meira um peninga, heldur en hann kenndi um það að frelsast, himnaríki, kirkjuna eða Guðsríki sjálft!
Þriðja hver dæmisaga sem hann sagði hafði tilvísun í peninga og eignir.
Þetta undirstrikar með skýrum hætti hve mikilvægum augum Jesús leit á peninga og eignarétt okkar. Hann lagði líka á það áherslu að hvað sem við gæfum, fengjum við það til baka eins og hann segir í Markúsarguðspjalli:
Markúsarguðspjall 10:29-30
29. Jesús sagði: Sannlega segi ég yður, að enginn hefur yfirgefið heimili, bræður eða systur, móður eða föður, börn eða akra vegna mín og fagnaðarerindisins, 30. án þess að hann fái hundraðfalt aftur, nú á þessum tíma heimili, bræður og systur, mæður, börn og akra, jafnframt ofsóknum, og í hinum komandi heimi eilíft líf.
Mig langar líka að benda á einn punkt varðandi ástæðu okkar að gefa, en hann er sá að brjóta ekki boðorðin, sem allir Kristnir menn eru jú sammála um að eru grunnur siðfræði okkar og menningar. Sjöunda boðorðið kennir okkur að stela ekki!
2. Mósebók 20:15
Þú skalt ekki stela.
M.a. í Sálmunum erum við minnt á að það er Guð sem á alla hluti:
Sálmarnir 24:1
Drottni heyrir jörðin og allt sem á henni er, heimurinn og þeir sem í honum búa.
Og í Jakobsbréfinu er að finna vers sem bendir okkur á að það leikur enginn vafi á hvaðan gjafirnar koma.
Jakobsbréfið 1:17
Sérhver góð gjöf og sérhver fullkomin gáfa er ofan að og kemur niður frá föður ljósanna.
Og Guð hefur gert okkur umsjónarmenn eigna sinna og umboðsmenn og ætlast til að við förum viturlega með fjármunina sem hann hefur sett okkur sem umsjónarmenn yfir, hvort sem þar um ræðir eru peningar, hæfileikar eða hvað annað. Dæmisagan um Talenturnar kenna okkur um þetta.
Matteusarguðspjall 25:14-30
14. Svo er um himnaríki sem mann, er ætlaði úr landi. Hann kallaði þjóna sína og fól þeim eigur sínar. 15. Einum fékk hann fimm talentur, öðrum tvær og þeim þriðja eina, hverjum eftir hæfni. Síðan fór hann úr landi. 16. Sá sem fékk fimm talentur, fór þegar, ávaxtaði þær og græddi aðrar fimm. 17. Eins gjörði sá er tvær fékk. Hann græddi aðrar tvær. 18. En sá sem fékk eina, fór og gróf fé húsbónda síns í jörð og faldi það…osfrv.
Kristið fólk ætti að líta svo á að allt sem það á og hefur, sé Guðs en ekki sitt eigið.
Við erum hvött til að gefa, í raun skipað það víða í Nýja Testamenntinu. Lesum vers eins og þessi í Lúkasi:
Lúkasarguðspjall 6:38
Gefið, og yður mun gefið verða. Góður mælir, troðinn, skekinn, fleytifullur mun lagður í skaut yðar. Því með þeim mæli, sem þér mælið, mun yður aftur mælt verða.
Lúkasarguðspjall 11:41
En gefið fátækum það, sem í er látið, og þá er allt yður hreint.
Og úr Galatabréfinu:
Galatabréfið 6:6
En sá, sem uppfræðist í orðinu, veiti þeim, sem uppfræðir, hlutdeild með sér í öllum gæðum.
Það stendur ekki að það sé gott að gefa, að við ættum að gefa, að það gæti komið sér vel að gefa. Það stendur einfaldlega skýrum stöfum GEFIÐ.
Auðvitað eigum við að gefa, og vera örlát að gefa til baka af því sem við höfum fengið að gjöf.
En hvað á þá að gefa mikið?
Við getum gefið 10% af laununum okkar, það virðist vera góð og gild regla, þó við séum ekki á nokkurn hátt skildug til þess. Það er ljóst að hvergi er talað um tíund sem skildu í Nýja testamentinu, og reyndar er hún aldrei nefnd nema þegar vitnað er í gamla testamenntið. Þó eru sumir sem vilja meina að orð Jesús í Lúkasarguðspjalli undirstriki að við eigum bæði að borga tíund og gefa.
Lúkasarguðspjall 11:42
42. En vei yður, þér farísear! Þér gjaldið tíund af myntu og rúðu og alls kyns matjurtum, en hirðið ekki um réttlæti og kærleika Guðs. Þetta ber að gjöra og hitt eigi ógjört að láta.
Munið eftir sögunni um fátæku ekkjuna í Markúsarguðspjalli 12. kafla?
Markúsarguðspjall 12:41-44
41. Jesús settist gegnt fjárhirslunni og horfði á fólkið leggja peninga í hana. Margir auðmenn lögðu þar mikið. 42. Þá kom ekkja ein fátæk og lét þar tvo smápeninga, eins eyris virði. 43. Og hann kallaði til sín lærisveina sína og sagði við þá: Sannlega segi ég yður, þessi fátæka ekkja gaf meira en allir hinir, er lögðu í fjárhirsluna. 44. Allir gáfu þeir af allsnægtum sínum, en hún gaf af skorti sínum allt sem hún átti, alla björg sína.
Við gefum í hlutfalli við trú okkar
Rómverjabréfið 12:3-8
3. Fyrir þá náð, sem mér er gefin, segi ég yður hverjum og einum að hugsa ekki hærra um sig en hugsa ber, heldur í réttu hófi, og halda sér hver og einn við þann mæli trúar, sem Guð hefur úthlutað honum.
4. Vér höfum á einum líkama marga limi, en limirnir hafa ekki allir sama starfa.
5. Eins erum vér, þótt margir séum, einn líkami í Kristi, en hver um sig annars limir.
6. Vér höfum margvíslegar náðargjafir, eftir þeirri náð, sem oss er gefin. Sé það spádómsgáfa, þá notum hana í hlutfalli við trúna.
7. Sé það þjónusta, skulum vér þjóna. Sá sem kennir, hann kenni,
8. sá sem áminnir, hann áminni. Sá sem útbýtir gjöfum, gjöri það í einlægni. Sá sem veitir forstöðu, sé kostgæfinn og sá sem iðkar miskunnsemi, gjöri það með gleði.
En þá vakna líka aðrar spurningar eins og hvort við eigum að reikna tíundina af launum okkar fyrir eða eftir skatta? Og margar aðrar spurningar á svipuðum nótum hafa komið upp hjá fólki.
En til að við flækjumst ekki og gleymum okkur í aukaatriðum, þá eru okkur gefnar leiðbeiningar, þar sem m.a. stendur í 2.Korintubréfinu 9:7:
2. Korintubréf 9:7
Sérhver gefi eins og hann hefur ásett sér í hjarta sínu, ekki með ólund eða með nauðung, því að Guð elskar glaðan gjafara.
Og að sama skapi í versinu á undan:
2. Korintubréf 9:6
En þetta segi ég: Sá sem sáir sparlega mun og sparlega uppskera, og sá sem sáir ríflega mun og ríflega uppskera.
Mig langar líka að skjóta hér inní að við finnum líka margskonar praktískar leiðbiningar varðandi fjármálin okkar, og m.a. erum við hvött á einum stað til að leggja til hliðar!
Þá er ekki síst verið að leggja áherslu á að við þurfum að sýna fyrirhyggju í fjármálum og það er skynsamlegt að leggja til hliðar, og ekki síður að leggja reglulega til starfsins, í stað þess að láta þessa hluti hanga í lausu lofti og gefa aðeins þegar eitthvað er afgangs í buddunni.
1. Korintubréf 16:1-2
1. En hvað snertir samskotin til hinna heilögu, þá skuluð einnig þér fara með þau eins og ég hef fyrirskipað söfnuðunum í Galatíu.
2. Hvern fyrsta dag vikunnar skal hver yðar leggja í sjóð heima hjá sér það, sem efni leyfa, til þess að ekki verði fyrst farið að efna til samskota, þegar ég kem.b
--------------------------------------------------------------------------------
Ég veit, og ég vona að allir hafi það á hreinu að enginn ætti nokkurn tíma að gefa til þess að fá eitthvað til baka. Það er nú samt þannig að það segir í orði Guðs, að ef við gefum þá mun okkur verða launað ríkulega.
Margir fara mjög ógætilega að því að kynna þetta fyrir fólki, og án þess að ég vilji setjast í dómarasæti, þá tel ég harla ólíklegt að Guðsríki virki eins og einhver bankastofnum þar sem við leggjum inn peninga og Guð ávaxtar þá á verðbréfamörkuðum heimsins og borgar okkur út hundraðfallt, eða safni öllum peningunum saman og endurgreiði okkur með ríkulegri ávöxtun á himnum eins og maður hefur heyrt gefið í skyn.
Það er samt með þetta eins og annað í Guðs ríki, það er einhver leyndardómur fólginn í þessu sem virkar. Enginn fær vitað hvernig það virkar, en við höfum þúsundir vitnisburða um að það gerir það, svo ekki sé minnst á sjálft orð Guðs sem segir okkur það. Það er okkar val að trúa því og ganga fram í því. Stíga inn í ótta okkar og treysta Guði.
Það eru til þúsundir vitnisburða um bænasvör og ríkulega blessun Guðs við gjöfum. Þegar fólk hefur tekið ákvörðun um að gefa gerast einhver undur og stórmerki og gríðarlega oft fær fólk að upplifa fjárhagslega blessun. Fjármálin fara á stuttum tíma á réttan kjöl, stórar eða smáar peningaupphæðir virðast koma frá ólíklegustu stöðum, og undantekningalítið fær fólk aukna trú til að taka fjármál sín sterkari tökum.
Í mínu tilfelli þá er auðvelt að kortleggja hvað gerðist varðandi fjármál mín. Ég einfaldlega tók þau föstum tökum og dró úr útgjöldum og minnkaði neysluna mikið. En ég er sannfærður að það er enginn tilviljun að frá þeim tíma sem ég ákvað að gefa reglulega hluta af launum mínum til að blessa starfið í kirkjunni minni, þá tóku fjármál mín þessa afdrifaríka stefnu… uppávið. Já ég var ósköp venjulegur íslendingur sem skuldaði miklu meira en ég átti, og í dag 3-4 árum seinna er ég ósköp venjulegur íslendingur sem á vænan sjóð sem ég er að byggja upp til að getað keypt þak yfir höfuðið á fjölskyldu minni. Mér hefur ekki aðeins tekist að fara úr skuld í plús, heldur einnig tekist að safna mér til að geta eignast, og látið þannig peningana sem Guð hefur blessað mig með unnið með mér til að ná settu markmiði.
Það verður ekki ítrekað nóg að það eigi aldrei að vera ástæða þess að gefa, að fá til baka, en þó segir Guð okkur að vænta þess!
Vitnisburðir, eins og minn, og fjölda annarra ættu að vera okkur til uppörfunar og blessunar. Það kann að líta svo út sem ég gefi til að fá (og eflaust er það með marga aðra þegar hlustað er á vitnisburð þeirra), en ég trúi því að einmitt að þeir sem hafa trú til að gera það ekki, séu þeir sem virkilega fá að njóta blessunar Guðs hvað þetta varðar. Guð þekkir hjarta okkar og hann mætir okkur á þann hátt sem við þörfnumst og þann hátt sem við eigum skilið. Guð er réttlátur og sanngjarn guð.
Niðurstaða:
Hin sanni tilgangur tíundar er ekki at tryggja tíundina, heldur þann sem gefur tíundina, ekki gjöfina, heldur gjafarann, ekki peningana þína heldur ÞIG….fyrir Guði.
Flestir eru ásáttir við það að þó svo að í Nýja Testamenntinu sé hvergi talað um að gefa tíund, þá er augljóslega hvatt til að gefa, og gefa mikið. Kristnum er ekki skipað að gefa, en þeir eru svo sannarlega hvattir til þess.
Guð hefur gefið okkur fólk til að elska og peninga til að nota. Því miður er þessu allt of oft öfugt farið! Við elskum peninga og notum fólk.
Guð hefur gefið okkur rétt, hann hefur gefið okkur FRJÁLST VAL.
Fyrra Korintumbréfið 10:23
Allt er leyfilegt, en ekki er allt gagnlegt. Allt er leyfilegt, en ekki byggir allt upp.
Hann hefur gefið okkur líf. Líf sem hann biður okkur að helga sér og lifa fyrir hann. Hann hefur einnig gefið okkur rétt til þess að eiga hluti og peninga og hann biður okkur einnig að gefa honum það til baka sem hann hefur blessað okkur með.
Það er í raun ekki spurning um hve mikið ég gef Guði, heldur hve mikið ég ákveð að halda eftir af gjöfum Guðs, sem hann hefur í kærleika sínum gefið mér.
Jesús sagði:
Lúkasarguðspjall 12:34
Því hvar sem fjársjóður yðar er, þar mun og hjarta yðar vera.
Lúkasarguðspjall 6:38
Gefið, og yður mun gefið verða. Góður mælir, troðinn, skekinn, fleytifullur mun lagður í skaut yðar. Því með þeim mæli, sem þér mælið, mun yður aftur mælt verða.
Lykilversin í mínum huga þegar kemur að því að gefa eru í 2. Korintubréfinu
2. Korintubréf 9:6-10
6. En þetta segi ég: Sá sem sáir sparlega mun og sparlega uppskera, og sá sem sáir ríflega mun og ríflega uppskera. 7. Sérhver gefi eins og hann hefur ásett sér í hjarta sínu, ekki með ólund eða með nauðung, því að Guð elskar glaðan gjafara. 8. Guð er þess megnugur að veita yður allar góðar gjafir ríkulega, til þess að þér í öllu og ávallt hafið allt sem þér þarfnist og getið sjálfir veitt ríkulega til sérhvers góðs verks.
9. Eins og ritað er: Hann miðlaði mildilega, gaf hinum snauðu, réttlæti hans varir að eilífu. 10. Sá sem gefur sáðmanninum sæði og brauð til fæðu, hann mun og gefa yður sáð og margfalda það og auka ávexti réttlætis yðar.
Ef þú ert að hugsa um hvort þú ættir að gefa tíund í kirkjuna þína, biddu þá Guð um leiðsögn. Ég er þess fullviss að hann þráir að þú látir eitthvað af hendi rakna, hvort sem það er 3, 7 eða 10% af laununum þínum eða jafnvel eitthvað miklu meira.
Það hefur verið sannað í gegnum tíðina að 10% er góð regla, gott viðmið, en er alls ekki nauðsynleg. Guð er réttlátur og hann er sanngjarn. Gefðu eins og hjarta þitt segir og hlýddu á leiðsögn Guðs þegar kemur að því að gefa. Reyndu hann! Eins og hann bíður okkur í Malakí.
Aðalatriðið er að gefa og gefa með glöðu hjarta.
(hvet fólk eindregið að lesa 2 Korintubréf kaflar 8 og 9. Frábær lesning varðandi gjafir)
Bæn: Ég bið þess Drottinn að ég hljóti vísdóm og visku til að taka á fjármálum mínum. Vísdóm til að fara eftir orði þínu og hlíða því, þó svo að minn mannlegi skilningur sé ekki nægur til að vita hvernig þetta á að virka. Að ég megi öðlast aukna trú til að geta treyst því að allir hlutir sem ég legg í þínar hendur eru á besta hugsanlega stað og veitir mér þá blessun að þurfa ekki að hafa áhyggjur af þeim. Hjálpaðu mér Faðir til að sækjast eftir aukinni blessun, í auðmýkt og af einlægni, til að líf mitt megi taka nýja stefnu mér til heilla og fjármálum mínum til blessunar.
Guð blessi þig.
Unnar Erlingsson
(Tekið í óleyfi af vefnum www.kristur.is)
mánudagur, janúar 24, 2005
FRUSSUNGAR ...................
.
